jak bola nerki forum

Nie trudno jest na początku przeoczyć chorobę nerek, gdyż nerki dysponują rezerwą funkcjonalną i dlatego do pewnego okresu choroby dolegliwości są utajone i nie zauważamy niepokojących objawów. Co prawda, że człowiek może żyć bez jednej nerki i może zupełnie dobrze funkcjonować, ale zawsze lepiej posiadać dwie zdrowe nerki. wielomocz (poliuria) – częste oddawanie moczu, nawet niewielkiej ilości to objawy niewydolności nerek, brak apetytu, blada skóra, osłabienie mięśni – jeżeli te objawy towarzyszą dolegliwościom wymienionym wyżej, należy czym prędzej skontaktować się z lekarzem, gdyż mogą świadczyć o zaawansowanym stopniu chorób nerek. 2.2. Ekspert. Szacuny 11134 Napisanych postów 51358 Wiek 30 lat Na forum 23 lat Przeczytanych tematów 57816. wynik badania jamy brzusznej USG.plyn zolciowy bez zlogow. drogi zolciowe nie poszerzone, watroba bez zmian. trzustka nie powiekszona.nerki bez kamicy i zastoju moczu. w obu nerkach widoczne torbiele przymiedniczkowe srednicy do 20mm. nerki Rak nerki (inaczej nowotwór nerek, guz nerki lub guz na nerce) dotyka zwykle mężczyzn w wieku powyżej 40 lat. Terminem nowotwór nerki określa się wszystkie zmiany nowotworowe, które rozwijają się w obrębie nerki. Guzy na nerkach – czynniki ryzyka. Do czynników ryzyka zachorowania na nowotwór nerki należy: nadciśnienie tętnicze, bola mnie plecy bol jest trudny do opisania moge sie ruszac robic wszystko ale wieczorem jak ide spac tobol jest taki ze mnie na wymioty bierze bol jes w okolicy pluc i nerki temat działu: Szacuny 11104 Napisanych postów 51230 Wiek 30 lat Na forum 23 lat Przeczytanych tematów 57816. jak usunac domowm sposobem kamienie z nerek poster pelestarian hewan dan tumbuhan yang mudah digambar. Nerki są jednym z najważniejszych organów w ciele człowieka. Oprócz tego, że pełnią funkcję wydalniczą, ich zadaniem jest również utrzymanie równowagi wewnętrznej organizmu (homeostazy). Nerki odpowiadają za wydalanie toksyn i zbędnych produktów przemiany materii nagromadzonych we krwi wraz z jednak wiele czynników, które powodują, że nerki zaczynają szwankować i nieprawidłowo spełniać swoje funkcje. W związku z tym, że narząd ten jest nam niezbędny do życia, każde jego osłabienie może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego właśnie tak ważne jest, aby o nerki zadbać, prowadzić zdrowy tryb życia, dzięki czemu przedwcześnie zapobiegniemy kłopotów, jakie mogą nam duży wpływ na to, jak nasze nerki funkcjonują, Na to, co jemy. Jest grupa produktów żywnościowych, która w szczególny sposób niekorzystnie wpływa na ich pracę, ale na szczęście, również istnieją takie, które tę pracę wspomagają i dobroczynnie na nie wpływają. Dziś w artykule poznasz niektóre z nich, a wprowadzając je do swojej diety, zapewnisz swoim nerkom wszystko to, czego potrzebują, aby poprawnie swoje nerki!BurakWarzywo znane ze swojego dużego potencjału moczopędnego i odtruwającego, a dzięki dużej zawartości potasu nie tylko wspomaga, oczyszcza nerki, ale i korzystnie wpływa na pracę wątroby i pęcherzyka żółciowego. Najlepszym sposobem na jego spożywanie jest przygotowanie soku z dodatkiem marchwi lub dodanie do są niezastąpionym detoksykantem nerek, a dodatkowo wpływają oczyszczająco na pęcherz moczowy. Zwiększają one odporność nerek, zapobiegając zakażeniom bakteryjnym. Szczególnie zalecany jest sok żurawinowy, spożywany na pełnoziarnisteProdukty zawierające całe ziarna są bogate w błonnik, który wspomaga usuwanie zbędnych i toksycznych produktów z organizmu. Również przeciwdziałają retencji w nim wiele niezbędnych minerałów i witamin, między innymi: alfa-tokoferol, witaminę E i C, beta-karoten, kwas foliowy, i wiele moczopędnie i oczyszcza nerki. Najlepiej spożywać go w postaci soku, naparu lub dodawać do bogata we flawonoidy, a szczególnie w jeden, zwany kwercetyną. To silny przeciwutleniacz, który wspomaga pracę nie tylko nerek, ale i serca. Reguluje ona również procesy przemiany materii, dzięki czemu wspomaga usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii z silnym przeciwutleniaczem, dzięki czemu chronią struktury komórkowe przed uszkodzeniami truskawek do dziennej diety tylko pomoże w zachowaniu zdrowych nerek, wspomagając również ich naturalny proces jest najskuteczniejszym produktem w procesie zapobiegania chorobom układu moczowego. Owoc ten w 93% składa się z wody, a na 100g zawiera tylko 20 kalorii! Oprócz tego, to niesłychane źródło witamin i minerałów, takich jak potas czy magnez. Szczególnie polecane jest jego spożywanie przy zapaleniu cewki moczowej i pęcherza, kamicy nerkowej oraz przy retencji płynów w charakteryzują silne właściwości moczopędne, dzięki czemu jest szczególnie polecany, jeżeli chcemy zadbać o nasze egzotyczny, lubiący słońce owoc jest bogatym źródłem witaminy c, potasu i bromeliny (enzym proteolityczny), które pomagają w zwalczaniu infekcji i stanów zapalnych, pobudzają procesy trawienia i zapobiegają powstawaniu kamieni pełne witamin i minerałów, które obniżają ryzyko powstawania kamieni nerkowych. Są źródłem skrobi, potasu, magnezu, wapnia, fosforu, witaminy B i C. Dzięki tym wszystkim składnikom, nerki są wzmacniane i oczyszczane, a kamienie nerkowe ulegają szybszemu rozpuszczeniu. Najlepiej spożywać gotowane ziemniaki lub przygotować napar z jego wodnaRukiew posiada silne właściwości moczopędne, jednocześnie zapobiegając powstawaniu kamieni również walczyć z retencją płynów w organizmie i usprawnia eliminację toksyn. Najlepszą formą, w jakiej ją spożywać to przygotowanie soku i picie bez dodatku substancji może Cię zainteresować ... Ból nerek. Fot. Syda Productions / Opublikowano: 14:54Aktualizacja: 15:09 Ból nerek potrafi być bardzo uciążliwy. Zdarza się, że objawy bólu nerek są mylone z dolegliwościami ze strony kręgosłupa. Jakie są przyczyny bólu nerek i na czym polega leczenie tej dolegliwości? Ból nerek – dlaczego bolą nerki?Ból nerek – objawy charakterystyczneBól nerek a kamica nerkowaNowotwór nerki jako przyczyna bólu nerkiObjawy zapalenia nerek – ból pleców a zapalenie nerekInne przyczyny bólu nerekBól nerek a rozpoznanie chorobyLeczenie bólu nerekBól nerek – domowe sposoby Ból nerek – dlaczego bolą nerki? Najczęstszą przyczyną bólu nerek jest zapalenie nerek. Objawowy ból pleców jest w tym przypadku najbardziej charakterystyczny i jest powodem zgłoszenia się do lekarza. Taki ból spowodowany jest przez rozciąganie torebki w wyniku zmniejszonego odpływu moczu, gromadzenia się płynu lub rozrostu patologicznej masy. Najczęstsze przyczyny bólu nerek to: odmiedniczkowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, kolka nerkowa wywołana kamicą, wodonercze w wyniku przeszkody w odpływie moczu (wady układu moczowego, nowotworu), guz okolicy nerek. Objawy towarzyszące bólowi nerek mogą pomóc w rozróżnieniu tych chorób oraz postawieniu właściwej diagnozy. Jeżeli symptomy bólowe pochodzą z okolicy nerek, nie należy ich ignorować, tylko niezwłocznie zwrócić się do specjalisty. Ból nerek – objawy charakterystyczne Jak się zorientować, że choroba dotyczy układu moczowego i dolegliwości bólowe pochodzą ze strony nerek? Objawy, które pozwolą odróżnić ból nerek od bólu innego pochodzenia, charakteryzują się przede wszystkim lokalizacją. Ból pochodzący od nerki zlokalizowany jest u dołu pleców, w okolicy lędźwiowej kręgosłupa, a dokładniej po jego bokach. Dolegliwości mogą być jednostronne lub obustronne, w zależności od przyczyny. Izolowany ból nerki lewej lub izolowany ból nerki prawej może wskazywać na początek infekcji lub na kolkę w przebiegu kamicy. Ból wzmaga się po uderzeniu pięścią w tę okolicę. Intensywność bólu nerek jest różna, zazwyczaj jest to ból ostry, nasilający się stopniowo w ciągu kilku dni, może mieć także charakter przewlekły, miernie nasilony, trwający przez wiele tygodni, a nawet miesięcy. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Terapia bólu pleców Tru+ Elektrostymulator przeciwbólowy, terapia bólu pleców 249,00 zł Energia Oryal After Party, 18 tabletek 35,97 zł Ból nerek a kamica nerkowa Kamica nerkowa to jedna z najczęstszych przyczyn bólu nerek. Choroba ta najczęściej dosięga mężczyzn w średnim wieku oraz kobiety w ciąży. Ból, pojawiający się przy kamicy nerkowej zwykle jest bardzo intensywny i związany jest z atakiem kolki nerkowej. Atak bólu najczęściej pojawia się po: długotrwałym przebywaniu w jednej pozycji, nadmiernym wysiłku fizycznym, oraz po wypiciu dużej ilości alkoholu. Jednak bywa też tak, że kamica nerkowa przebiega całkowicie bezobjawowo. W większości przypadków kamicę nerkową leczy się farmakologicznie. Nowotwór nerki jako przyczyna bólu nerki Rak nerki najbardziej zagraża mężczyznom po 45. roku życia oraz kobietom między 55. a 74. rokiem życia. Ból, który towarzyszy chorobie, może przypominać kolkę lub być tępy i pojawiać się w okolicy lędźwiowej. Objawy, które lekarze nazywają klasyczną triadą (wystąpienie krwiomoczu, bólu i wyczuwalnego guza), dotyczą zaledwie 7–15 proc. chorych i zazwyczaj świadczą o znacznym zaawansowaniu choroby. U chorych obserwuje się: nocne poty, podwyższone ciśnienie krwi, zapalenia wielomięśniowe, stany podgorączkowe lub gorączkę, spadek masy ciała, Objawy zapalenia nerek – ból pleców a zapalenie nerek Głównym schorzeniem, które powoduje ból nerek, jest odmiedniczkowe zapalenie nerek. Choroba może być poprzedzona zakażeniem dolnego odcinka układu moczowego, które charakteryzuje się pieczeniem podczas oddawania moczu, częstym chodzeniem do toalety i oddawaniem moczu w małych ilościach. Ból nerek i objawy mu towarzyszące, takie jak podwyższona temperatura ciała, ogólne osłabienie, brak apetytu, mogą sugerować przyczynę infekcyjną. Ważne, żeby z powyższymi objawami zgłosić się jak najszybciej do lekarza, gdyż zwlekanie z decyzją może doprowadzić do powikłań, między innymi do powstania ropnia w okolicy nerki, który może wymagać nawet leczenia chirurgicznego. Inne choroby, takie jak kłębuszkowe zapalenie nerek i śródmiąższowe zapalenie nerek, również mogą wywoływać ból nerki. Objawy dodatkowe są zwykle wykrywane w badaniach laboratoryjnych moczu, gdzie często można zaobserwować zwiększone wydalanie białka z moczem oraz krwiomocz. Dodatkowo może się pojawić wysypka, obrzęki oraz nadciśnienie. Śródmiąższowe zapalenie nerek należy wziąć pod uwagę szczególnie w przypadku przewlekłego przyjmowania leków, które mogą uszkadzać układ moczowy, na przykład niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Inne przyczyny bólu nerek Dość częstą przyczyną bólu nerek jest kamica nerkowa, która może skutkować kolką, czyli stanem, w którym ujście moczowodu zostanie zatkane przez kamień. Ból nerki jest zazwyczaj jednostronny. Ze względu na zwiększenie ciśnienia w nerce pojawia się zwykle pulsujący, intensywny ból promieniujący do pachwiny, zwiększone parcie na mocz, nudności i wymioty. Ból ustępuje zazwyczaj po podaniu leków rozkurczowych. Wodonercze to stan, w którym odpływ moczu z nerek jest utrudniony z różnych powodów. Mogą to być wady układu moczowego, a w niektórych przypadkach wodonercze może być wywołane przez nowotwór. Zazwyczaj stan ten przebiega bez objawów, wykrywany jest przypadkowo podczas innych badań. Dla tej choroby charakterystyczne są częste infekcje układu moczowo-płciowego. Objawy są niespecyficzne, mogą pojawić się nudności, wymioty, bóle brzucha oraz tępy, promieniujący do pachwin ból nerek. Objawy zależą od lokalizacji przeszkody w odpływie moczu oraz szybkości i intensywności narastania wodonercza. Ból nerek a rozpoznanie choroby Diagnozowanie bólu nerek wymaga wykonaniu szeregu kilku podstawowych badań. Zaliczają się do nich: mocznik, badanie ogólne moczu, badanie dna oka, morfologia, poziom glukozy na czczo, poziom wapnia, jonogram, pomiar ciśnienia tętniczego, kreatynina, USG układu moczowego. Jeśli te badania nie dadzą jednoznacznej odpowiedzi, lekarz może zlecić wykonanie badań rozszerzonych, takich jak: USG, scyntygrafia i urografia. Leczenie bólu nerek zależy od przyczyny ich powstawania. Najczęściej stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, które oprócz przeciwbólowego działania zmniejszają obrzęk moczowodu oraz zmniejszają występujący stan zapalny. Jeśli powodem bólu nerek są kamienie nerkowe, może zajść konieczność zabiegu operacyjnego. Kamienie o średnicy do 10 mm zazwyczaj wydalane są same, jednak te większe muszą być usuwane chirurgicznie. Ból nerek – domowe sposoby W oczekiwaniu na wizytę u lekarza możemy sobie ulżyć sami, domowe sposoby na ból nerek mogą okazać się pomocne. Jednak pamiętaj: nigdy nie zastąpią profesjonalnej pomocy lekarza! Zalicza się do nich picie: soku z cytryną i oliwą z oliwek, octu jabłkowego z wodą, naparu z pokrzywy. Zobacz także Bibliografia Przytrzymaji odkryj A. Szczeklik, Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Warszawa 2018 Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. lek. Ewelina Stefanowicz Lekarka stażystka, absolwentka Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Mam za sobą wiele miesięcy praktyk w licznych trójmiejskich szpitalach. Interesuję się funkcjonowaniem ludzkiego organizmu zarówno od jego fizycznej, jak i psychicznej strony Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Torbiele nerek mogą być łagodne lub złośliwe, wrodzone lub nabyte, jednostronne lub obejmować obie nerki jednocześnie. W zdecydowanej większości, bo aż w 90-93% są to zmiany łagodne. Jakie są przyczyny i objawy torbieli nerek? Jakie są rodzaje torbieli i jak przebiega ich leczenie? Spis treściTorbiele proste nerekTorbiele złożone nerekKlasyfikacja Bosniaka mas torbielowatych w nerkachNabyta torbielowatość nerekWielotorbielowate zwyrodnienie nerek (torbielowatość nerek)Torbielowatość nerek typu dorosłychTorbielowatość nerek typu dziecięcegoWielotorbielowata dysplazja nerekGąbczastość rdzenia nerek - nerka gąbczastaTorbielowatość rdzenia nerekNefronoftyza Torbiele nerek to przestrzenie płynowe w obrębie ich miąższu. Mogą być łagodne lub złośliwe, wrodzone lub nabyte, jednostronne lub obejmować obie nerki jednocześnie. Sprawdź, jak dbać o nerki W zdecydowanej większości, bo aż w 90-93% są to zmiany łagodne. Wyróżnia się kilka najczęściej występujących schorzeń, w przebiegu których obserwowane są torbiele nerek. Cysty nerek nabyte to: torbiele proste nabyta torbielowatość nerek Do torbieli wrodzonych zalicza się: gąbczastość rdzenia nerek wielotorbielowatą dysplazję nerek Natomiast wśród torbieli nerek uwarunkowanych genetycznie wyróżnia się: autosomalne dominujące zwyrodnienie wielotorbielowate nerek autosomalne recesywne zwyrodnienie wielotorbielowate nerek nefronoftyzę torbielowatość rdzenia nerek Każda zdiagnozowana zmiana wymaga okresowej kontroli USG, ponieważ w jej obrębie może dochodzić do rozwoju złośliwego procesu nowotworowego. Do najczęstszych powikłań cyst nerek zalicza się krwawienie do torbieli, krwawienie do dróg moczowych, zakażenie torbieli, a także raka nerki. Torbiele proste nerek Torbiele proste nerek są ograniczonymi przestrzeniami płynowymi, znajdującymi się najczęściej w obrębie kory nerek, rzadziej przymiedniczkowo, w rdzeniu. Są to łagodne guzy nerek, które mogą występować zarówno pojedynczo, jak i mnogo, w obrębie jednej lub obu nerek. Cysty wykrywane zazwyczaj przypadkowo, w czasie rutynowego badania USG jamy brzusznej lub układu moczowego. Torbiele proste nerek: budowa Cysty proste zbudowane są z tkanki łącznej włóknistej, która buduje ścianę torbieli. Od wewnątrz wyścielona jest ona przez nabłonek sześcienny, a w jej środku znajduje się płyn. Torbiele proste nerek: epidemiologia U osób powyżej 50. roku życia obecność torbieli stwierdza się u około 50% badanych, u mężczyzn 2 razy częściej niż u kobiet. Dowiedziono, że rozmiar cyst prostych zwiększa się wraz z wiekiem człowieka, początkowo mierzą średnio od kilku milimetrów, nawet do kilkunastu centymetrów średnicy. Stwierdzenie obecności zmian u osób młodszych i dzieci powinno zapoczątkować dokładniejszą diagnostykę, aby wykluczyć inne, podobnie wyglądające w obrazie USG, zmiany patologiczne w obrębie układu moczowego. Torbiele proste nerek: objawy Zazwyczaj torbiele proste nerek są zmianami bezobjawowymi, natomiast przestrzenie płynowe dużych rozmiarów mogą powodować ból, dyskomfort odczuwany w okolicy lędźwiowej i krzyżowej kręgosłupa oraz w obrębie jamy brzusznej, a także krwiomocz i nadciśnienie tętnicze. W związku z brakiem charakterystycznych objawów, torbiele proste nerek najczęściej wykrywane są przypadkowo w trakcie obrazowych badań diagnostycznych, do których zalicza się ultrasonografia (USG), tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny (MRI) jamy brzusznej. Torbiele proste nerek: diagnostyka Metodą najczęściej stosowaną w rozpoznawaniu torbieli prostych w obrębie nerek oraz różnicowaniu pomiędzy zmianami litymi, a zmianami zawierającymi płyn jest badanie ultrasonograficzne, ze względu na dużą dostępność. W prawidłowym obrazie USG torbiele powinny być ostro odgraniczone od otaczających tkanek, o cienkiej ścianie i gładkich obrysach, jednokomorowe, owalnego kształtu i bezechowe. Podczas badania z wykorzystaniem tomografii komputerowej, typową dla cysty prostej cechą jest brak wzmocnienia po dożylnym podaniu środka kontrastowego. Stwierdzenie nietypowych zmian w obrębie torbieli, do których należą zwapnienia, obecność echa wewnętrznego, czy nieregularny obrys ściany, powinien zaniepokoić lekarza wykonującego badanie. W takim wypadku zalecane jest pogłębienie diagnostyki o bardziej zaawansowane i dokładniejsze metody obrazowania, ponieważ cysty, które nie spełniają kryteriów torbieli prostej wymagają różnicowania z innymi schorzeniami torbielowatymi nerek, a także rakiem nerki. Przy jakichkolwiek wątpliwościach w związku z wykrytą zmianą, należy zlecić pacjentowi wykonanie badania metodą tomografii komputerowej, ponieważ jest ono metodą z wyboru w wykrywaniu, różnicowaniu i ocenie stopnia zaawansowania guzów nerek. Torbiele proste nerek: leczenie Leczenie farmakologiczne czy chirurgiczne bezobjawowych torbieli prostych nerek niewielkich rozmiarów nie jest praktykowane. Zmiany o dużej średnicy, które wywołują ból lub dyskomfort, powinny być usuwane w trakcie zabiegu operacyjnego wykonywanego przez specjalistę urologa drogą laparoskopową lub otwartą, o ile tak zdecyduje lekarz. Inną metodą leczenia inwazyjnego jest nakłucie torbieli w celu aspiracji i usunięcia płynu oraz sklerotyzacja, polegająca na podaniu do światła cysty 95% etanolu. Zadaniem alkoholu jest zniszczenie wyścielającego wnętrze torbieli nabłonka. Dzięki takiemu zabiegowi torbiel zmniejszy swoje wymiary. Niestety częstość nawrotów cyst prostych po zabiegu aspiracji płynu i sklerotyzacji sięga około 90%. Torbiele proste nerek: powikłania Do najczęstszych powikłań towarzyszących torbielom prostym nerek są epizody krwiomoczu, zakażenie zawartości torbieli i przemijający ropomocz. W przypadku stwierdzenia takich dolegliwości jak gorączka z towarzyszącym bólem brzucha czy ropomoczem, należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Torbiele proste nerek: kontrola Zalecana jest okresowa obrazowa kontrola nerek, ponieważ mogą torbiele proste ulegać zwyrodnieniu nowotworowemu, zdarza się to jednak bardzo rzadko. W przypadku występowania bezobjawowych torbieli prostych zalecanie jest wykonywanie USG raz w roku. Sprawdź, jak wspomóc nerki! Torbiele złożone nerek Torbiele złożone nerek to cysty, które w badaniach radiologicznych wykazują cechy uniemożliwiające lekarzowi zakwalifikowanie ich do torbieli prostych. Posiadają one w swojej budowie zwapnienia, ograniczone są przez grube ściany, a także mogą wzmacniać się po podaniu dożylnego środka cieniującego podczas badania TK. Wykrycie takiej torbieli podczas badań wymaga pogłębienia diagnostyki i wykluczenia rozwoju procesu nowotworowego. Klasyfikacja Bosniaka mas torbielowatych w nerkach Klasyfikacja Bosniaka umożliwia podział zmian torbielowatych nerek (innych niż torbiele proste) na 4 kategorie. Opiera się ona na występowaniu charakterystycznych cechach cyst opisywanych w trakcie badania obrazowego metodą tomografii komputerowej z wykorzystaniem dożylnego środka cieniującego. Skala jest szczególnie przydatna do określenia ryzyka złośliwości wykrytej zmiany, konieczności włączenia leczenia, czy prowadzenia dalszej diagnostyki I - torbiel prosta nerki o cienkiej ścianie brak przegród międzykomorowych brak zwapnień nie zawierają zawartości nie ulegają wzmocnieniu po podaniu dożylnego środka cieniującego w TK torbiele o takiej charakterystyce nie wymagają leczenia i dalszej diagnostyki onkologicznej Kategoria II - torbiel łagodna o cienkiej ścianie zawiera 1 lub 2 cienkie przegrody międzykomorowe może zawierać niewielkie zwapnienia w obrębie ściany lub przegród przegrody międzykomorowe nie ulegają wzmocnieniu po podaniu dożylnego środka cieniującego w TK torbiele o takiej charakterystyce nie wymagają dalszej diagnostyki onkologicznej Kategoria II F (obserwacja, ang. follow up) - torbiel zawiera liczne cienkie przegrody międzykomorowe może zawierać drobne zwapnienia w obrębie ściany lub przegród przegrody międzykomorowe ulegają dyskretnemu wzmocnieniu po podaniu dożylnego środka cieniującego w TK brak elementów tkankowych w świetle torbieli wewnątrznerkowe, niewzmacniające się po podaniu kontrastu torbiele o wysokiej gęstości >=3cm, które są dobrze odgraniczone od otaczających tkanek torbiele o takiej charakterystyce wymagają okresowych kontrolnych badań obrazowych (co 3-6 miesięcy) Kategoria III torbiele o pogrubiałej, nieregularnej lub gładkiej ścianie liczne przegrody międzykomorowe, które ulegają wzmocnieniu po podaniu dożylnego środka cieniującego w TK zalecana jest ścisła obserwacja, ponad 50% zmian jest złośliwa w większości wymagają leczenia operacyjnego Kategoria IV - masy torbielowate o cechach torbieli kategorii III z obecnością tkanek miękkich wewnątrz, które wzmacniają się po podaniu dożylnego środka cieniującego w TK zalecane jest leczenie operacyjne, większość zmian jest złośliwa Nabyta torbielowatość nerek Nabyta torbielowatość nerek jest schorzeniem występującym u pacjentów, którzy chorują na przewlekłą niewydolność nerek. Charakteryzuje się występowaniem więcej niż 4 torbieli w każdej nerce, przy wykluczeniu obecności wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek. Etiologia tworzenia się cyst nie została poznana, ale zaobserwowano, że ich ilość wzrasta wraz z zaawansowaniem choroby podstawowej (torbiele nerek są diagnozowane u ponad 90% osób dializowanych przez minimum 10 lat). Zazwyczaj pacjenci nie zgłaszają żadnych objawów chorobowych, sporadycznie zaznaczają obecność krwiomoczu, przewlekłego bólu w okolicy lędźwiowej lub kolki nerkowej. Nabyta torbielowatość nerek nie wymaga leczenia, jeżeli przebiega bezobjawowo i bez powikłań. Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek (torbielowatość nerek) Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek, nazywane jest też często torbielowatością nerek (PKD, ang. polycystic kidney disease). Jest to schorzenie uwarunkowanie genetycznie, którego cechą charakterystyczną jest występowanie licznych torbieli w korze i rdzeniu nerki. Wyróżnia się 4 typy choroby - torbielowatość typu dorosłych, torbielowatość typu dziecięcego, torbielowatą dysplazję nerek oraz gąbczastość rdzenia nerek. Klasyfikacja torbielowatości nerek wg Potter na podstawie obrazu nerek w badaniu ultrasonograficznym Potter typ 1 – wielotorbielowatość nerek typu dziecięcego (ARPKD) Potter typ 2 - wielotorbielowata dysplazja nerek Potter typ 3 – wielotorbielowatość nerek typu dorosłych (ADPKD), gąbczastość rdzenia nerek Potter typ 4 - zaporowe wielotorbielowate zwyrodnienie nerek Torbielowatość nerek typu dorosłych Torbielowatość nerek typu dorosłych (autosomalnego dominującego, ADPKD, ang. autosomal dominant polycystic kidney disease) jest najczęstszym schorzeniem nerek uwarunkowanym genetycznie, w populacji występuje z częstością 1:1000 urodzeń. ADPKD jest spowodowanej wystąpieniem mutacji w genach PKD 1 (zlokalizowanym na chromosomie 16) i PKD 2 (zlokalizowanym na chromosomie 4). Choroba może dotyczyć jednej bądź obu nerek, które powiększają się wraz z wiekiem i osiągają ogromne rozmiary. Torbielowatość nerek typu dorosłych: objawy Pierwsze objawy choroby pojawiają się zazwyczaj po 30 roku życia. W początkowej fazie pacjenci zgłaszają pobolewania w okolicy lędźwiowej, nawracające zakażenia układu moczowego, wielomocz i potrzebę oddawania moczu w nocy, pojawienie się nadciśnienia tętniczego, a także objawy kolki nerkowej. Wraz z rozwojem choroby obserwowane są intensywne bóle w okolicy lędźwiowej lub bóle brzucha, krwiomocz, powiększenie obwodu brzucha oraz bóle głowy. W schyłkowym stadium torbielowatości nerek dochodzi do niewydolności nerek. Torbielowatość nerek typu dorosłych: diagnostyka Badaniem wykorzystywanym do rozpoznawania wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek jest ultrasonografia. Typowymi cechami dla tej jednostki chorobowej są obecność licznych torbieli o różnych wymiarach w obu nerkach, a także znaczne powiększenie wymiarów tych narządów, które stają się guzowate. Na podstawie obrazu nerek w badaniu USG opracowano kryteria rozpoznania ADPKD według Ravina. Klasyfikacja ta opiera się na ocenie 3 cech: wieku pacjenta, wywiadu rodzinnego oraz ilości torbieli nerek. Wywiad rodzinny Liczba torbieli wymagana do rozpoznania ADPKD Poniżej 30. roku życia rok życia Powyżej 60. roku życia Dodatni >= 2 torbiele w jednej lub obu nerkach łącznie >= 2 torbiele w każdej nerce >= 4 torbiele w każdej nerce Ujemny >= 5 torbiele w jednej lub obu nerkach łącznie >= 5 torbiele w każdej nerce >=8 torbiele w każdej nerce Do badań pomocniczych można zaliczyć scyntygrafię oraz urografię, natomiast w razie wątpliwości diagnostycznych zaleca się wykonanie arteriografii nerkowej, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Cysty mogą występować nie tylko w obrębie nerek, ale także w innych narządach, takich jak wątroba, śledziona, trzustka czy płuca. Do schorzeń towarzyszących torbielowatości nerek należą nadciśnienie tętnicze, kamica nerkowa, a także tętniaki koła tętniczego mózgu (Willisa), które stwierdzane są u aż 10% chorych. Torbielowatość nerek typu dorosłych: leczenie Możliwości leczenia torbielowatości nerek typu dorosłych są ograniczone. Zalecane jest prowadzenie oszczędzającego trybu życia i unikanie urazów, aby zapobiegać pęknięciu torbieli. Typowo stosuje się leczenie objawowe, kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej, nadciśnienia tętniczego krwi oraz unikanie występowania infekcji układu moczowego. Leczenie chirurgiczne stosuje się w wyjątkowych sytuacjach zagrażających życiu. W razie wystąpienia schyłkowej niewydolności nerek wprowadza się dializoterapię i należy podjąć decyzję w kwestii ewentualnej transplantacji nerki. Torbielowatość nerek typu dziecięcego Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek typu AR (typu autosomalnego recesywnego, ARPKD, ang. autosomal recessive polycystic kidney disease) jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, która w społeczeństwie występuje bardzo rzadko (1:6000-1:40000 urodzeń). ARPKD jest spowodowane wystąpieniem mutacji w genie PKHD 1 zlokalizowanym na chromosomie 6. Schorzenie diagnozowane jest u noworodków, a podejrzewane może być już podczas życia płodowego na podstawie obrazu nerek w prenatalnym badaniu USG. Torbielowatość nerek charakteryzuje się nieprawidłową budową cewek zbiorczych w obrębie nerek, które ulegają torbielowatemu poszerzeniu. W obrazie USG stwierdza się znaczne, nawet dwukrotne, powiększenie wymiarów nerek o nierównej, guzowatej powierzchni, zatartej strukturze korowo-rdzeniowej i podwyższonej echogeniczności. Bardzo liczne torbiele o niewielkich wymiarach (około kilku milimetrów) widoczne są przy użyciu specjalistycznej głowicy do badania USG o wysokiej częstotliwości. Warto poszerzyć diagnostykę o badanie obrazowe płuc, trzustki oraz wątroby, ponieważ w przebiegu tego typu wielotorbielowatości nerek w innych narządach także często występują zmiany torbielowate. Z reguły choroba obejmuje obie nerki jednocześnie, a jedynie u 7% noworodków procesem chorobowym objęty jest jeden narząd. W przypadku obustronnego zajęcia nerek rokowanie jest bardzo poważne i niekorzystne, 75% dzieci umiera w pierwszych dwóch latach życia. Jedynym możliwym leczeniem w zaawansowanym stadium choroby, w którym rozwija się schyłkowa niewydolność nerek, są dializoterapia i przeszczep nerek. Wielotorbielowata dysplazja nerek Dysplazja wielotorbielowata nerek, inaczej torbielowatość dysplastyczna (MCDK ang. multicystic dysplastic kidney) jest jedną z częstszych przyczyn występowania guza w obrębie jamy brzusznej u noworodka. W dzisiejszych czasach rozpoznawana jest już w czasie życia płodowego podczas prenatalnego badania ultrasonograficznego. U dorosłych, szczególnie gdy procesem chorobowym objęta jest jedna nerka, diagnozowana jest przypadkowo, podczas kontrolnego badania USG jamy brzusznej lub układu moczowego. Typowo dysplazja wielotorbielowata występuje jako zmiana jednostronna, choć może być także zarówno obustronna, jak i dotyczyć jedynie fragmentu narządu. Charakteryzuje się obecnością mnogich torbieli o różnej wielkości oraz brakiem prawidłowego układu kielichowo-miedniczkowego. Jest to schorzenie, które powstaje w wyniku nieprawidłowego rozwoju nerki w trakcie życia płodowego. Z powodu niedorozwoju moczowodu lub miedniczki nerkowej, chora nerka nie posiada w swojej budowie prawidłowej pod kątem funkcjonalności tkanki, a jedynie struktury wskazujące na przetrwanie struktur płodowych oraz cysty ze zwapnieniami, pomiędzy którymi znajduje się nieprawidłowy miąższ. Gdy dotyczy obu nerek jest wadą letalną. Przy pomocy badania ultrasonograficznego należy ocenić nie tylko strukturę nerki objętej procesem chorobowym, ale także cały układ moczowy, ponieważ dysplazji wielotorbielowatej może towarzyszyć obecność odpływu pęcherzowo-moczowodowego, zwężenie moczowodu w nerce po przeciwnej stronie oraz inne wady wrodzone takich narządów jak serce, jelita czy układu nerwowego. Schorzenie nie jest częste, w populacji występuje z częstością 1:4300 urodzeń. Gąbczastość rdzenia nerek - nerka gąbczasta Gąbczastość rdzenia nerek, inaczej nerka gąbczasta (MSK, ang. medullary sponge kidney) , jest rzadką, wrodzoną wadą nerek, która polega na poszerzeniu i rozmiękaniu cewek zbiorczych zlokalizowanych w piramidach nerkowych. W populacji występuje z częstością 1 na 5000 osób. Z reguły schorzenie przebiega bezobjawowo, a pierwsze objawy pojawiają się dopiero około roku życia, mimo że choroba rozwija się od urodzenia. Symptomy, takie jak zwiększone wydalanie wapnia z moczem (hiperkalciuria), krwiomocz, jałowy ropomocz i kolka nerkowa mogą występować z powodu zwiększonej predyspozycji do powstawania zwapnień w rdzeniu nerki, kamicy nerkowej i wapnicy nerek (nefrokalcynoza). Do diagnostyki gąbczastości rdzenia nerki używane są badania obrazowe jak zdjęcie przeglądowe RTG układu moczowego, a także badanie urograficzne, które jest najbardziej czułe. Stwierdza się w nim obecność perełkowatych złogów w obrębie brodawek nerkowych oraz promienisto układające się pasma środka cieniującego w rdzeniu nerek. W badaniu USG zaobserwować można mnogie, niewielkie torbiele średnicy 1-7mm i liczne zwapnienia przypominające grona winogron. W preparatach pobranych podczas sekcji, zmieniona nerka ma na przekroju wygląd gąbki, stąd też pochodzi nazwa schorzenia. Leczenie gąbczastości rdzenia nerek jest wyłącznie objawowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie zakażeniom układu moczowego, ponieważ często nawracają i razem z kamicą nerkową mogą być przyczyną niewydolności nerek. Torbielowatość rdzenia nerek Torbielowatość rdzenia nerek (MCKD, ang. medullary cystic kidney disease) jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, dziedziczoną w sposób autosomalny dominujący. U większości chorych stwierdza się mutację genu kodującego białko uromodulinę (czyli białko Tamma i Horsfalla), które jest składnikiem błony podstawnej cewek nerkowych. Dochodzi do powstawania niewielkich torbieli i włóknienia miąższu zmienionych chorobowo nerek, przez co zmniejszają one swoje wymiary. Do najczęściej zgłaszanych symptomów chorobowych zalicza się: wielomocz wzmożone pragnienie białkomocz zmiany w osadzie moczu niedokrwistość nerkowopochodną Rozpoznanie torbielowatości rdzenia nerek ustala się na podstawie wywiadu rodzinnego, objawów klinicznych, badań laboratoryjnych oraz typowego obrazu nerek w USG. Wraz z postępem choroby dochodzi do schyłkowej niewydolności nerek. U tych chorych, poza leczeniem objawowym, wprowadzana jest dializoterapia. Nefronoftyza Nefronoftyza (NPH, ang. nephronophtysis) jest schorzeniem nerek uwarunkowanym genetycznie, dziedziczonym w sposób autosomalny recesywny. U większości chorych stwierdza się mutację genu NPH1 (powoduje utratę czynności białka nefrocystyny) zlokalizowanego na chromosomie 2, NPH2 (koduje białko inwersynę) na chromosomie 9 lub NPH3 (koduje białko nefrocystynę 3) znajdującego się na chromosomie 3, w zależności od typu choroby. Nefronoftoza może występować zarówno u dzieci jak i u dorosłych, a pierwsze objawy ujawniają się między 4. a 8. rokiem życia. Symptomy choroby są podobne jak w torbielowatości rdzenia nerek, obserwuje się występowanie wielomoczu, wzmożonego pragnienia, białkomoczu, zmian w osadzie moczu oraz niedokrwistości nerkowopochodnej, pojawiają się one jednak dużo wcześniej. Warto wspomnieć, że opisywane są także zmiany pozanerkowe, w tym upośledzenie wzrostu i degeneracja siatkówki oka. Wraz z zaawansowaniem choroby dochodzi do schyłkowej niewydolności nerek. Czytaj też: Choroby nerek rozwijają się w ukryciu

jak bola nerki forum